Post ten, jak zaraz się przekonacie, zaczęłam pisać jeszcze w marcu. Wiosna jeszcze jest i jakoś mam wrażenie, że tu w Polsce od marca niewiele się zmieniło. Dlatego też wstęp do dzisiejszego tekstu również pozostawię niezmieniony.
Wiosna wiosna ach to Ty. Czyli marzec w Polsce. Już się robi słonecznie, już rzucasz czapkę i kurtkę w najdalszy kąt mieszkania, już witasz się z wiosenną gąską, aż tu nagle BUM! śnieżyca. Czy kogoś to dziwi? Oczywiście nikt nigdy nie jest na takie coś psychicznie przygotowany, ale czy kogoś to dziwi? Chyba tylko Chińczyków, którzy dopiero co wylądowali w Polsce i jeszcze myślą, że na pytanie „Jak wygląda tutejsza wiosna” istnieje jednoznaczna odpowiedź.
I tak patrząc dziś w to wiosenne niebo nad wschodnią Polską pomyślałam, że napiszę Wam dzisiaj o chmurze w chińskich krzakach.
W piśmie uproszczonym wygląda o tak:
云 yún – chmura (ta na niebie, ale też z grubsza ta wirtualna); mówić, powiedzieć
Historycznie
Pierwsze wersje 云 pojawiły się już na kościach łopatkowych zwierząt i jako piktogram za pomocą uproszczonego obrazka miał przedstawić zjawisko, którym są chmury. Wyglądało to tak:
Czy od dziś już nigdy nie spojrzycie na chmury w ten sam sposób 😉 Trochę na to liczę. Wydaje mi się, że przy pewnej dozie wyobraźni można w tym krzaku zobaczyć chmurę. Ja ją widzę, mam nadzieję, że Wy również :D. A co ważniejsze, można też dostrzec dzisiejszy znak i nie trzeba do tego zbyt dużej spostrzegawczości.
Znak 云 z kości łopatkowych składa się z dwóch elementów: 
oznaczającego w tym wypadku niebo oraz 
– graficznego przedstawieniem wirującej masy powietrza. Cały znak miał za zadanie zapisać następujące znaczenie: wirująca masa powietrza dryfująca po niebie. My dziś już wiemy, że chmura ani nie wiruje, ani nie jest powietrzem, ale mieszkaniec Państwa Środka sprzed 4 tysięcy lat nie miał o tym pojęcia, przedstawił więc w piśmie swoje wyobrażenie na temat tego zjawiska.
Co ciekawe 云 czy też 
w starożytnych Chinach oznaczało również mówić. W związku z tym, aby odróżnić zjawisko pogodowe od czasownika dodano do chmury jeszcze jeden element – deszcz. Jakby nie patrzeć dość częsty towarzych chmur, chociaż ostatnio w Polsce jakby rzadko spotykany 😉
雨 tak wygląda deszcz w chińskich krzakach w chwili obecnej (czytanie:
yǔ ). Pozwólcie, że trochę go powiększę:
Czy jeśli powiem Wam, że widzę w tym okno z kroplami deszczu na szybie to mi uwierzycie? Oczywiście pierwotnie nie taki był zamysł twórców tego znaku. Na samym początku wyglądał on tak: 
i składał się z dwóch elementów: 
będącego zobrazowaniem nieba oraz 
czyli kropel deszczu. Przez tysiące lat oczywiście wielokrotnie zmieniał swój kształt, ale jak widać dwa główne elementy – niebo i krople deszczu pozostały.
Wróćmy teraz do głównego krzaka dzisiejszego wpisu, do chmury, ale już tej zmodyfikowanej przez deszcz. Sam deszcz zresztą też uległ tu pewnemu przekształceniu. Spójrzcie:
Co się działo z tym znakiem dalej? Jak to w przypadku większości znaków, przez lata przechodził metamorfozę. Jednak dwa elementy wchodzące w skład znaku – deszcz i wirujące powietrze – pozostały niezmienione aż do lat 50. ubiegłego wieku, kiedy to po reformie pisma w Chinach kontynentalnych chmura ponownie straciła deszcz. (Wersja nieuproszczona to: 雲, czyli nadal z deszczem).
Gdzie znajdziecie chmurę?
Większość złożeń z krzakiem 云 w jakiś sposób odnosi się do jego znaczenia. I tak na przykład: 云端 yúnduān – wysoko w chmurach; 九霄云外 jiǔxiāoyúnwài – ponad najwyższymi chmurami, nieosiągalny; 乌云 wūyún – czarne chmury. Ale można też natknąć się na 云雀 yúnquè – dosłownie ‚chmurny wróbel’, a tak naprawdę skowronek ;D.
Jak to zapisać?
云 jak sami widzicie nie jest skomplikowanym znakiem. W wersji uproszczonej składa się z zaledwie z czterech kresek. Jak wygląda kolejność zapisu? Sprawdźcie tutaj , a pisanie poćwiczcie tutaj.
Znaki-Krzaki 